Terug naar het Angolese diplomatentuig op Nederlandse bodem!

Terug naar het Angolese diplomatentuig op Nederlandse bodem!

Ik schreef gisteren al een niet mis te verstaan artikel over het Afrikaanse elite tuig dat de Ambassade van Angola bevolkt. Terwijl de gewonde verslaggever (Danny Ghosen) nog ziek thuis zit en zich kan verheugen op een tandarts bezoek, wordt Pownieuws op de betreffende ambassade ontboden en neemt er een excuses in ontvangst. De politie komt er ook even een kijkje nemen en belooft er een oogje in het zeil te houden zolang de cameraploeg buiten staat.

Hier het filmpje van Pownieuws over het ambassade bezoek en de excuses van de Ambassadeur!

 

 

 

Danny Ghosen maakte al meer afleveringen over het lukraak parkeren van de auto's van diplomaten in daarvoor niet bestemde zones en liet ons zien dat slechts de gewone burger voor een dergelijke gedraging bekeurt wordt. Ook in de oudere aflevering zagen we al vaker het uitermate agressieve gedrag van de elitemaffia, het uithalen naar de camera en het inslaan en schoppen op de betrokken verslaggever.

Het gedrag van de bureaucratische Angolese terroristen die de Ambassade van Angola bevolken sloeg echter alles. Maar wat vooral blijkt is het gegeven dat de Nederlanders het vooral allemaal maar als zoete koek moeten blijven slikken, en als weerzinwekkende kippen van Oranje het allemaal maar moeten blijven pikken. Laten we ons dus vooral blijven verslikken in het ziekelijke graan van de Elite, en braaf in ons steeds kleiner wordende kippenhok blijven zitten wanneer de Elite hierom verzoekt, dan komt het vast allemaal wel goed.

De Nederlandse hang naar het zich laten mishandelen door de Elite om daarna weer bereid te zijn er een excuus voor te aanvaren is mij niet alleen vreemd, dit hele land en de totale houding komt mij vreemder over dan de oppervlakte van een onbekende planeet. Het lijkt wel of dit land en het grootste deel van haar ingezetenen totaal vervreemd zijn van lijfsbehoud, eerzaamheid, en het bereid zijn om eigen huis en haard te verdedigen tegen indringers die er niets te zoeken hebben.

 

 

 

Maar ja, dat ben ik. De meesten vinden hun online leventje eigenlijk wel okay, lekker het gal spuwen op internet en dan de knop weer uit en voor de buis. Dus, meer en meer ben ik dan ook bereid om dit volk over te laten aan het lot dat het zodoende over zich af roept. Dit is enerzijds vreemd omdat het totaal van mijn bereidheid om nog ergens voor te knokken afwijkt, maar anderzijds voelt het ook als een last die van mijn schouders geheven is. En dat is het goede nieuws!