Er hangt een revolutie die zijn weerga niet kent in de lucht!

Er hangt een revolutie die zijn weerga niet kent in de lucht!

 

‘Een revolutie is vreedzaam als we wijs genoeg zijn, barmhartig als we voldoende om elkaar geven, succesvol als we geluk genoeg hebben – maar of we nu willen of niet, de revolutie komt – we kunnen wel het karakter ervan bepalen, maar de onvermijdelijkheid komst niet stoppen!’

• Robert Kennedy, 9 mei 1966 –

Als je stil bent kun je het soms letterlijk horen – het diepe denderen van de ontevredenheid. Als je naar buiten kijkt, kun je het voelen. De prikkelende energie van samenballende maatschappelijke onvrede. Als je zwijgt, het fluisteren verstaan van de steeds groter wordende groeperingen die bij elkaar komen omdat zij de oorlog hebben verklaard aan de alles onderdrukkende elite en hun vijandigheid jegens het volk

 

.

In Amerika zijn de dragers van deze op handen zijnde revolutie de gewone mensen, waaronder duizenden vrachtwagenschauffeurs die voornemens zijn om heel Washington buiten werking te stellen!

Over dit konvooi van maatschappelijke onvrede mag de stervende mainstream media dan wel zwijgen, maar niets neemt weg dat de wielen van de revolutie reeds geruime tijd draaien en zich nu een weg willen banen naar het hart van het Amerikaanse machtscentrum dat niet langer naar haar bevolking of de rest van de wereld luistert.

Hoewel er ook in Nederland oprechte stemmen klinken om te stoppen met het voeden van het systeem dat ons onderdrukt, zal het waarschijnlijk toch een ander deel van de wereld zijn die een daadwerkelijke invulling durft te geven aan dit denkbeeld, helaas maar waar.

 

 

Wij Nederlanders zijn zo langzamerhand tot niets meer in staat, zelfs niet tot het omschrijven van het net van de fuik waarin we zitten. Het zij dan maar zo.

Dat neemt echter niet weg dat de boodschap geklonken heeft, en het gehoor van de welwillende heeft gehoord. De verandering en het globale ongeloof in de huidige heersende structuren zoeken naar een uitweg, als een vulkanische handeling die, naarmate de druk zich blijft opbouwen, dan ook onvermijdelijk is.

Ik hoop werkelijk dat Nederland die Nederlanders die dit niet alleen durven propageren, maar reeds in alle opzichten ondernemen niet aan de zijlijn laat staan, al vrees ik vooralsnog het ergste.

Ik kan dan ook niet luid genoeg het feit benadrukken, dat voor diegenen die verandering willen het nu tijd is om het werken voor de elite, de overheid en de maatschappij in het algemeen te staken, totdat het beest is doodgebloed dat ons verslonden heeft en gevangen houdt. Die tijd is nu, niet morgen, en niet de opeenvolgende maanden. Want ook zij die aan het systeem willen blijven hangen, en zelfs bereid zijn om de smerigste misdrijven van de elite goed te praten in een mogelijk vooruitzicht op het verlies van hun inbouwkeuken, zullen de zaken die komen gaan niet weten te vermijden. Het is aan u de keus aan welke kant van die tsunami u zich bevindt, het is aan u de keus om nu te handelen of het voor altijd te laten!