Hangjongeren en Mosquito
De hangjongeren zijn frequent het voorwerp van maatschappelijke debatten. maar wat verstaat men eigenlijk eronder? Ook uw kind kan wel eens doelloos met vrienden rondhangen in een winkelcentrum of stadspark!
Hangjongeren zijn jongeren die op een bepaalde plaats in de openbare ruimte rondhangen. Tegenwoordig heb je ook hangouderen, hier waar ik woon zit een heel plein vol ermee.
Meestal wordt een centrale plek uitgekozen zoals een winkelcentrum, een speelplaats, een station of een bushalte. Jongeren komen bij elkaar om alledaagse zaken te bespreken. Ze staan of zitten dan op een openbare plek en genieten van hun frisdrank, bier, sigaretten of drugs. Rondhangen gaat ook gepaard met het rijden op de bromfiets, het spelen emt een skateboard of voetbal spelen. Nu rond deze tijd zie je veel jongeren met vuurwerk. Veel bewoners in de steden voelen zich geprovoceerd door groepen jongeren. Afgezien van de harde kern criminelen, die groep moet je als burger sowieso aan de politie overlaten. Jongeren van boven de pakweg 12 accepteren terecht wijzigingen van ouderen niet meer. Ze willen als gelijkwaardige aangesproken worden, met ‘respect’.
Bij het opeisen daarvan kunnen ze zich behoorlijk hufterig gedragen. Je hoeft niet te verwachten dat je sorry krijgt of een belofte dat het niet meer zal gebeuren. Contact is altijd goed om het escaleren van conflicten te voorkomen. Jongeren kunnen meer van je hebben als ze je al een beetje kennen. Als je langsloopt, vermijd dan de groep niet, maar probeer eens een praatje te maken. Of, als dat je niet ligt, zeg dan gewoon goedenavond in het voorbijgaan. Als je wat meer praat, vertel dan hoe je heet en onthoud ook een paar namen. Dat schept een band en verkleint de kans op gedoe.
Ongeveer vijftien jaar geleden dook de term ‘hangjongeren’ voor het eerst op: jongeren die op openbare plekken in woonbuurten bij elkaar komen en overlast veroorzaken. Rondhangen in de openbare ruimte is echter geen nieuw fenomeen. Ook het verzet hiertegen is niet van vandaag of gister. Na de tweede wereldoorlog vond een grote verandering plaats. De jeugd kreeg meer vrije tijd en meer geld te besteden en liet zich minder gemakkelijk de wet voorschrijven; er werd een nieuwe jeugdcultuur geboren. Een onderzoek uit de jaren tachtig ziet het rondhangen als het claimen van een soort van zone van vrijheid. Een plek op straat is een trefpunt om vrienden te ontmoeten. Van belang is ook het aspect van het symbolisch bezitten van een eigen plek in de openbare ruimte.
Ontmoetingsplekken op straat blijken vooral te worden bezocht door jongeren die geen lid zijn van een (sport)vereniging. Voor deze jongeren is ontmoeting het belangrijkste. Lichamelijke beweging is voor hen ook belangrijk, maar krijgt voor een deel een ander karakter. Jongeren zitten in de leeftijd van assertief gedrag, van tonen wat je lichamelijk kunt. Indruk maken op de andere sekse is daarvan een onderdeel. Ondanks dat dit uitdagende gedrag hoort bij hun ontwikkelingsfase, kan het soms als overlast worden ervaren. Jongeren zijn vaak laat op, nemen radio´s mee en kunnen zo nu en dan gillen en schreeuwen. Brommers en scooters kunnen daarbij een extra bijdrage leveren aan de overlast.
Straat Coaches
Om het rondhangen van de jongeren te verminderen zoeken instanties vaak naar ruimtes die beschikbaar gesteld kunnen worden om deze jongeren onderdak te bieden, zogenaamde ‘hangplekken’. De gedachte hierachter is dat jongeren geen plek hebben om naar toe te gaan en zich daarom gaan vervelen op straat. Jongeren lijken echter de voorkeur te geven aan het doorbrengen van hun tijd op straat, zonder dat er autoriteiten zich met hen bemoeien. Deze tegen gesteldheden maken het probleem complex. Ouderen lijken daarbij jongeren niet goed aan te kunnen of durven aan te spreken op hun gedrag op straat. De oorzaak kan mogelijk gezocht worden in het feit dat de controle in deze steeds meer geïndividualiseerde maatschappij is weggevallen. Daarnaast lijken ouderen steeds sneller geïrriteerd te raken door gedrag van jongeren in de openbare ruimte; hun tolerantiegrens voor overlast is laag. Echter, deze jongeren hebben ook ruimte nodig. Zeker jongeren tot een jaar of zestien kunnen nog niet in het commerciële circuit terecht en zijn aangewezen op de buurt.
Nederland zou Nederland niet zijn als ze ook een oplossing hebben voor hangjongeren.
Straat coaches worden ingezet om te surveilleren bij de zogenaamde hotspots waar overlast van jongeren vandaan komt. Deze straat coaches zijn buitengewoon opsporingsambtenaar in dienst van de Gemeente. Zij mogen dus officieel ook een bekeuring uitdelen. Ze stellen ook de ouders van de jongere op de hoogte van zijn of haar gedrag. Samenwerking gebeurd met jongerenwerkers, politie en gebieds-managers van de gemeente. De straat coaches gaan steeds van 16.00 uur ’s middags de straat op – het moment dat de overlast doorgaans begint – en zijn tot laat in de avond aanwezig. Altijd in duo’s, in herkenbare zwarte jacks met straat coach erop.
De Mosquito
De mosquito op het Piet Mondriaanplein wordt om acht uur 's avonds autom
atisch ingeschakeld en blijft tot vijf uur 's ochtends aan, zodat jonge kinderen er geen last van hebben.
http://www.youtube.com/watch?v=vISdhn1r-e4
De Mosquito is een geluidsapparatuur dat tonen uitzendt van een hoge frequentie die vrijwel alleen jongeren tot ongeveer 25 jaar kunnen horen. Over het algemeen worden deze tonen door de mensen die het kunnen horen als vervelend ervaren. Het apparaat wordt in veel Nederlandse plaatsen gebruikt als middel om hangjongeren van bepaalde plaatsen te verjagen. De Mosquito is afkomstig uit Engeland.
De eerste apparaten werden in 2006 in Nederland geïntroduceerd. Iedereen is in Nederland vrij er één te kopen en op te hangen. Medio 2009 waren er meer dan 500 Mosquito-systemen geplaatst in meer dan 125 gemeenten.
Vanaf de introductie was de politiek verdeeld over de toepassing van de Mosquito.
Vooral de SP wilde nader onderzoek. In november 2008 maakte minister Guusje ter Horst van Binnenlandse Zaken bekend dat de Mosquito misschien in strijd met de grondrechten was en dat de wet niet aangepast zou worden om het benutten ervan te legaliseren. In december 2008 besloot ze echter de Mosquito niet te verbieden en de beslissing over het toestaan aan de gemeenten over te laten. Wel hekelde ze in januari 2009 het gebruik van de Mosquito door enkele gemeenten als een 'brevet van onvermogen..
Problemen zouden slechts verplaatst worden omdat de jongeren gewoon wat verderop kunnen gaan staan. In mei 2009 antwoordt ze vervolgens op nieuwe vragen van de SP de Mosquito als uiterste middel te zien en zich te kunnen voorstellen dat gemeenten er gebruik van maken. De raad van Europa beveelt de verkoop en gebruik van de Mosquito aan.
Ik zelf ben opgegroeid in een wijk waar wij als jongeren altijd buiten waren. Er werd nooit geklaagd dat er een groep van vijftien man op een grasveld zaten. Er werd ons zelf drinken en eten gebracht en we zagen het als een soort picknick voor de deur. Kinderen van nu worden totaal anders opgevoed. Individualisering heeft zich in de samenleving helemaal vastgebeten. De ieder voor zich mentaliteit versterkt mechanismen die voortkomen uit overlevingsdrang. Een overlevingsstrategie heeft als effect dat voornamelijk korte termijn behoefte bevrediging wordt nagestreefd.De jeugd van tegenwoordig is sneller groot. Ze eist sneller dan in het verleden eigen verantwoordelijkheden op en wordt ook op veel jongere leeftijd aangesproken op haar gedrag. Waren ouders in het verleden nog heel lang verantwoordelijk voor de daden van hun kinderen, steeds vaker is dat niet meer het geval. Op deze manier worden de eisen die aan jeugdigen worden gesteld hoger. Ook wordt de leeftijd waarop dit gebeurt langzaam lager. Waar verwachtingspatronen stijgen, vallen diegenen die daaraan niet kunnen voldoen alleen maar meer buiten de boot.
Ik denk niet dat Straat Coaches en Mosquito´s het antwoord zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten