Ouders met een gehandicapt kind moeten doen wat het juiste is: het laten inslapen en de niet-achterlijke lichaamsdelen ter beschikking stellen aan de wetenschap!
Juist, een brief met deze en nog veel verschrikkelijker stellingen rolde onlangs door een Amerikaanse brievenbus die toebehoorde aan de ouders van een mentaal gehandicapt kind. Hoewel er een golf van verontwaardiging en woede door het Amerikaanse publiek trok toen de pers het gebeuren onder de aandacht bracht
is er wereldwijd sprake van een toename in dit soort denken. Binnen de ranzige kaders van het huidige ‘welvaartsdenken’ is immers geen plaats voor zaken die geld kosten, slechts voor gebeurtenissen die geld opleveren.
Mensen die geld kosten (ouderen, zwakzinnigen, gehandicapten etc.,) passen niet langer binnen het huidig economische model dat wereldwijd op inklappen staat. Het is dan ook tijd voor drastische bezuinigingen en maatregelen.
De brief in kwestie stelt onder anderen dat geen ‘weldenkende vrouw ooit met hem zal trouwen, en geen werkgever ter wereld hem ooit een baan zal aanbieden.’ De brief stelt verder dat het kind de wereld vergiftigd met het ‘afschuwelijke gejank dat het constant produceert’ en dat normale kinderen er bang van worden.
Hoe afschuwelijk dit allemaal ook klinkt, er sluimert een steeds groter wordend kwaad in het collectieve denken, of dat nu in Amerika is of hier. Burgerlijke ongehoorzaamheid met betrekking tot de waanzin van hun regeringen valt moeilijk te realiseren, maar burgerlijke onverdraagzaamheid jegens de zwaksten uit onze samenleving schijnt een gemakkelijk te realiseren proces te zijn dat meer en meer voedingsbodem en napraters vindt.
Ook in Nederland hoor ik dikwijls mensen namelijk stellen dat het natuurlijk allemaal wel ‘veel geld kost’ en dat het ‘logisch is’ dat er juist op dit gebied (gezondheidszorg ouderen en gehandicapten) bezuinigd moet gaan worden. Over de peperdure ruimtevaartprojecten die ons tot nu toe een handjevol maanstenen en wat technologische snufjes voor het bedrijfsleven hebben opgeleverd, hoor je deze mensen echter niet. Ook met betrekking tot de Nederlandse ‘spookraadsleden’ (leden van de gemeenteraad die nooit aanwezig zijn, maar voor hun onzichtbaarheid gigantische bedragen krijgen uitgekeerd) zijn ze stil.
Wat zegt dit alles?
Welke tekenen zien wij hier en waarop wijzen zij?
Ik stel dat de wereld is verworden tot een ziekelijk oord, waar wat mij betreft langzaam maar zeker de grenzen van de uiterste waanzin zijn bereikt. Ik hou mijn hart dan ook vast wat er gebeurd als de mensheid besluit om, zoals het dat altijd doet nadat het de grenzen van deze of gene heeft opgezocht, deze grenzen vervolgens te overschrijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten