Wint de stem der rede het van de schreeuw
van de architecten van Wereldoorlog III?
Meer en meer mensen worden zich bewust van de krankzinnigheid van de mainstream media, en steeds minder mensen geloven de ‘officiële’ praatjes van de op hol geslagen regeringen. In Amerika hebben zich inmiddels zoveel stemmen laten horen die zich luidruchtig en met feitelijke argumenten uitspreken tegen een aanval op Syrië, dat Amerika nu op een tweesprong is terechtgekomen. De druk van de publieke kennis is daar inmiddels zo groot dat ze een serieus tegengewicht vormt op de schaal van elitaire waanzin die onze wereld tot in haar kern heeft verziekt.
Rand Paul, een senator uit Kentucky, dringt dan ook aan op onderzoek met betrekking tot welke partij daadwerkelijk chemische wapens inzette en laat zich, tussen neus en lippen door, ook nog eens ontvallen dat Obama het droppen van een paar kruisraketten in Syrië niet als oorlog ziet.
Hij stelt: ‘We moeten ons goed beseffen dat de wereld geen schaakbord is, en dat we niet zomaar even mensen kunnen gaan bombarderen met de boodschap erbij dat ze voortaan geen chemische wapens meer mogen inzetten. Daarbij komt nog eens dat we, tijdens de koude oorlog, op zeer gespannen voet met Rusland hebben geleefd.
Die tijd is nu voorbij.
Willen we nu ineens werkelijk een oorlog met Rusland riskeren?’
Dan is het nog eens zo dat de Amerikaanse overheid inmiddels tegenover The New York Times heeft moeten toegeven dat er geen bewijs is voor de claim dat Assad chemische wapens tegen het volk heeft ingezet:
Langzaam aan zijn we aangekomen bij het absolute keerpunt in de geschiedenis, daar zijn nagenoeg alle historici het over eens. Ze stellen dat we in extreem gevaarlijke tijden leven. Deze tijden zijn ontstaan uit internationale verdragen, en het alsmaar propageren van de wapenindustrie en oorlogen door de mainstream media. Het volk is zich niet alleen bewust van de onophoudelijke opeenstapeling van leugens door de mainstream media en op hol geslagen politici, het is deze leugens meer dan zat.
Meer dan 40 jaar geleden stelde de Amerikaanse president Ronald Reagen dan ook het volgende: ‘We horen altijd hetzelfde: met de welvaart is niets mis, we hebben het in jaren al niet zo goed gehad! Maar ik heb het gevoel dat deze zogenaamde welvaart nu juist niet de basis is waar we onze hopen en dromen op moeten vestigen. Vooral niet als we weten dat deze regering meer dan 17 miljoen per dag uitgeeft dan het naar binnen haalt. In de afgelopen twaalf maanden hebben we de grens van onze staatsschuld al drie keer verlegd.
Onze staatsschuld is nu dan ook anderhalf keer zo hoog dan alle staatsschulden ter wereld bij elkaar opgeteld! Onze staatskas bevat 15 biljoen dollar aan goud – waarvan we nog geen gram bezitten! Dollars uit 1939 zijn nog maar 45 cent waard.
We zijn in oorlog met het grootste gevaar dat de mensheid kent. En er is gezegd dat als we deze oorlog verliezen, we daarmee al onze vrijheden verliezen. De geschiedenis zal voorzeker noteren dat zij die het meest te verliezen hadden, het minste deden om te voorkomen dat dit gebeurd!
Dus ik vraag me af of we de vrijheid nog zien die onze voorvaders voor ogen hadden.
Maar als we de vrijheid verliezen dan is er geen ontsnappen meer aan, want dit is de laatste plek op aarde! Of we nu geloven in zelfbeschikking, of geloven dat een kleine groep elitaire mensen onze levens beter kunnen plannen dan wijzelf!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten