Belasting ! Wat wordt daar nu werkelijk van betaald?

Belasting!

Wat wordt daar nu werkelijk van betaald?

 

Pas geleden hoorde ik hem weer. ‘Ik werk voor jouw uitkering.’ Een uitspraak die niet tegen mij gericht was (kan ook niet want ik accepteer niets van de staat, ook geen uitkering) maar tegen iemand anders.

De uitspraak ‘Ik werk voor jouw uitkering,’ is gebaseerd op de overtuiging dat een uitkering op basis van geheven belastingen ontstaat en vervolgens aan de niet werkende wordt uitgekeerd. Niets is echter minder waar, de uitspraak staat voor mij dus voornamelijk voor de grenzeloze domheid van het volk dat alle overheidspraat herhaald zonder er ook maar een minuut bij na te denken.

In werkelijkheid gebeurd er namelijk iets heel anders.@

 

Iedere regering leent geld van de Wereldbank.

 

De Wereldbank is een privébedrijf en rekent rente over de leningen die het verstrekt.

De rente van de lening van de staat wordt geheven in de vorm van belastingen en wel zo streng dat iedere arbeider ongeveer drie maanden van zijn jaar salaris hiervoor inlevert!

Om het heel eenvoudig te houden is de staatsschuld dan ook niets anders dan de eindeloze schuld aan de Wereldbank die rente op rente stapelt, en in ruil voor het niet afbetalen van de niet meer in te lopen schulden een bepaald overheidsbeleid terugverlangt.

 

Hoewel de mensen hier allemaal gemakkelijk zelf achter kunnen komen, gebeurd dit niet waardoor het volk leeft en handelt vanuit een bepaald denkpatroon.

 

Er worden op jaarbasis letterlijk miljarden uitgegeven aan het systeem dat het volk niet alleen dom houdt, maar jaarlijks verder afstompt. Hieruit ontstaat de afhankelijkheid van een overheid die op haar beurt afhankelijk is van de niet verkozen lieden en eigenaars van de Wereldbank.

Iemand die ook maar over een fractie van zijn of haar eigen denkvermogen beschikt kan het sommetje zelf afmaken. De uitkomst van deze som is een rampzalige.

 

We zien de wereld onder de druk van de kunstmatige en opgelegde schulden (de Wereldbank bepaald immers ook de olieprijs!) land voor land bezwijken – het volk met lege handen achterlatend.

Onder veel Nederlanders leeft voorts het idee dat de crisis op vaderlandse bodem is ontstaan door de spilzucht van de Grieken. Dommer kan bijna niet, alleen al gelet op het feit dat de Griekse beschaving vele eeuwen ouder is dan de onze.

 

En nu ineens zou die beschaving niet zonder ons kunnen?

 

Tot welk zwakzinnig niveau kan het denken van een volk nog verder worden teruggebracht?

Ik zou het werkelijk niet weten, ik weet alleen dat het volk werkelijk hopeloos blind is voor de gebeurtenissen die hen in alle werkelijkheid omringen.

Natuurlijk gaat het geld niet naar de Griekse bevolking, een groot gedeelte vliegt daar immers al van de honger tegen de muur. Mensen die niet willen of kunnen zien dat het geld naar de grootoplichters gaat die het systeem bewaken en het voortbestaan ervan zo lang mogelijk in stand willen houden, die zijn of moedwillig blind, of crimineel apathisch.

Deze twee groepen zijn levensgevaarlijk, zij vormden immers al eerder het nazi-fundament dat de dood van miljoenen mensen veroorzaakte om het systeem in stand te kunnen houden.

Ik denk dat we niet alleen op een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid zijn terechtgekomen, maar erger nog, dat we dit punt reeds een aantal jaren geleden zijn gepasseerd.

 

De leugens zijn zo grotesk en alom vertegenwoordigd, dat het volk de werkelijkheid die hen werkelijk omringd niet meer onder ogen kan en durft te komen. Ze leven liever met huizenhoge leugens, dan de gruwelijke waarheid van hun eigen betrokkenheid, hun vrijwillig afgestane deel in dit gebeuren.

 

Het misdrijf is namelijk wereldomvattend en heeft een ieder van ons reeds op de een of andere manier aangetast. Onze levens zijn er al zo door beïnvloed dat we geen keuzes meer hebben, ookal denken we dat we dagelijks kiezen.

 

De waarheid is echter dat we slechts nog kunnen kiezen uit de omstandigheden die door een handjevol gewetenloze psychopaten op de mensheid werd losgelaten – en dit maakt dat al onze keuzes niet meer dan reacties zijn op problemen die in werkelijkheid slechts nog een gewetenloze oorsprong kennen en in de echte wereld voorheen niet aanwezig waren.

 

Een enge gedachte, ik geef het toe, maar daarom nog niet minder waar.