De geluiden van vandaag!
Zojuist nam ik een moment voor mezelf. Op de plek waar mijn chalet staat heerst er grotendeels een absolute stilte die alleen wordt verbroken op het moment dat een specht hamert, een ekster haar stem verheft. Heel stil ruizen de omringende bossen en fluisteren de nagenoeg onverstaanbare vertelling van het leven. Ergens, heel ver weg, de stemmen van een aantal wandelaars.
Wie ze zijn en waar ze vandaan komen is niet belangrijk, maar dat het mensen zijn die de natuur hebben opgezocht om er even in op te gaan staat vast.
Het leven bundelt dagelijks ontelbare hoeveelheden stemmen tot een eigen orkest. De symfonie die hieruit ontstaat heeft geen enkele boodschap aan de roep van onze politici of aan de luidruchtige eisen van onze maatschappelijke bestel. Want het leven zingt, fluistert of buldert haar eigen lied.
Ik werd me even weer bewust hoe onbeduidend alles is, hoe grotesk vals onze overtuigingen zijn, hoe ver we zijn afgedwaald en zijn vervreemd van het leven dat ons omringd en ons nog dagelijks omhelst. Maar ik werd me ook bewust van een scene uit de waarschuwende en mogelijk profetische speelfilm The Day After – een lifter wordt afgezet op een buitenweg waaraan de weilanden grenzen.
Een paard kijkt hem met heldere ogen na terwijl hij zijn weg in stilte vervolgd.
Krekels kraken hun eigen nummer. Tegen een zwijgende blauwe hemel tekent zich een eenzame vogel af die een eigen bestemming voor ogen heeft en hoog boven de aarde zweeft. De lifter neemt al die alledaagse zaken die ons omringen met een ongekende intensiteit in zich op. En daar is een reden voor. Want de film draait natuurlijk om het uitbreken van de Derde Wereldoorlog die voor een groot deel van de bevolking tot onverwachts zal komen omdat er nauwelijks reactietijd zal zijn.
De bulderende stemmen van de Westerse corruptie en waanzin zijn er altijd. Zij zijn erop uit om het leven zelf het zwijgen op te leggen, erger nog, het leven zelf om te brengen. De stemmen van onze leiders spannen zich tot het uiterste in om het leven in alle oceanen, het leven op en rond alle bergketens, het leven in de stille valleien en de uitgestrekte wouden om te brengen.
Ja, de stemmen van onze leiders willen het leven zelf het bestaansrecht ontnemen.
Wij als kiezers verdedigen dit voornemen.
Totdat de dag komt dat we als eenzame lifters langs de weg zullen staan en de laatste momenten van de dageraad in ons op zullen nemen.
Want pas wanneer al het leven is vergiftigd, mishandeld, verkracht, verminkt en uitgeroeid, willen we erkennen dat de roep van onze leiders de dood betrof van alles hetgeen zich onder onze hemel heeft gevestigd.
Het leven, dat er vele miljoenen jaren eerder was dan wij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten